Inspiration: Five Wicked Films / 'Εμπνευση: Πέντε Φανταστικές Ταινίες

Thursday 4 August 2011


By Konstantinos Koutsoliotas, Director

I've been obsessed with making movies for as long as I can remember, but there's a few incredible films that have really helped kick "The Winter" into existence.

Dead Man (1995) – Jim Jarmusch
On the run after murdering a man, accountant William Blake encounters a strange Indian named "Nobody" who prepares him for his journey into the spiritual world.
For me, this is one of the most poetic films of all time. Fantastic humour - a cult classic. One of my favourite scenes: Johnny Depp’s character is napping on a train, traveling to the end of his known universe. Periodically, he wakes up to discover a different passenger sitting opposite him- starting with a very civilized business man in the beginning, shifting through progressively wilder characters to the rustic buffalo hunter near the final stop. A brilliant device and a one of the few times a filmmaker manages to get away with 5 minutes of screen time without dialog. Pure genius!  Mr Depp gives a fantastic portrait of a gentleman who as Mr Blake would say “was born to endless night”

Brazil (1985) - Terry Gilliam
A bureaucrat in a retro-future world tries to correct an administrative error and himself becomes an enemy of the state.
Probably this is my favourite movie of all time.  It's funny, it's got incredible visuals, and such an original story. Jonathan Pryce is absolutely brilliant in the role of Sam Lowry – the dreamer who tries to escape from his dystopian reality in the word of his imagination. Gilliam’s masterpiece and so incredibly ambitious– one of a kind.

Edward Scissorhands (1990) – Tim Burton
An uncommonly gentle young man, who happens to have scissors for hands, falls in love with a beautiful teenage girl.
Even if we are no longer teenagers, nor have scissors for hands, I think most of us can relate to the boy who really means well, though everything he touches turns to dust. Caroline Thompson’s script is one of the most romantic stories of all time, brilliantly directed by Tim Burton. The dark, fairy tale styling and innocence have never lost their charm.

Underground (1995) – Emir Kusturica
The story follows an underground weapons manufacturer in Belgrade during WWII and evolves into fairly surreal situations. A black marketeer who smuggles the weapons to partisans doesn't mention to the workers that the war is over, and they keep producing. Years later, they break out of their underground "shelter" --- only to convince themselves that the war is still going on.
A blast – full of brilliant energy, eccentricity, humour and tragedy. Kusturica’s  thunderbolt is truly one of a kind – a brilliant marriage with Goran Bregovic’s music. The film's genuine exuberance and the strong flavor of its Yugoslav setting make every bit of absurdity and darkness a joy to watch.  And it has a guy wiping his shoes with a very disgruntled cat - what more could anyone want?

Six String Samurai (1998) – Lance Mungia
In a post-apocalyptic world where the Russians have taken over a nuked USA and Elvis is king of Lost Vegas, "Six-String Samurai" chronicles the tale of Buddy, a hero who's a '50s rocker and wandering warrior rolled into one, too-cool package. Armed with his six-string in one hand and his sword in the other, Buddy is on his way to Vegas to succeed Elvis as King.
From the opening shot of swords rushing through cornfields, this film is something special.  Creatively crafted low budget props, desert shooting conditions, great samurai action sequences.  It has a real sense of the apocalypse, a vast environment, and it finds parts of the west that are still wild.  And Buddy Holly with a sword. Plus it has one of the coolest soundtracks of all time, executed by the Red Elvises! It's a cult classic, and in my mind, a great example of independent filmmaking.


Του Κωνσταντίνου Κουτσολιώτα, Σκηνοθέτη

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν παθιασμένος με το να κάνω ταινίες, αλλά υπάρχουν κάποιες ταινίες οι οποίες πραγματικά δώσανε την ώθηση ώστε να γίνει πραγματικότητα "Ο Χειμώνας"

 Dead Mann (1995) – Jim Jarmusch
Ο William Blake, λογιστής, ενώ τρέχει να γλιτώσει αφού έχει δολοφονήσει κάποιον, συναντά έναν παράξενο Ινδιάνο με το όνομα  «Κανένας» ο οποίος τον προετοιμάζει για το ταξίδι του στον πνευματικό κόσμο
Για μένα, πρόκειται για μία απο τις ποιητικές ταινίες όλων των εποχών. Υπέροχο χιούμορ, ένα κλασικό καλτ. Μια απο τις αγαπημένες μου σκηνές: ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Johnny Depp κοιμάται στο τρένο, ταξιδεύοντας προς το τέλος του σύμπαντος όπως το γνωρίζει. Κατα διαστήματα, ξυπνάει κι ανακαλύπτει κάθε φορά κι έναν διαφορετικό επιβάτη να κάθεται απέναντι του, ξεκινώντας με έναν πολιτισμένο επιχειρηματία, και συνεχίζοντας προοδευτικά προς όλο και πιο άγριους χαρακτήρες, καταλήγοντας στον κυνηγό βουβάλων κοντά στον τελικό σταθμό. Μια υπέροχη έμπνευση και μια απο τις λίγες φορές που ένας σκηνοθέτης μπορεί να την γλιτώσει με 5’ ταινίας χωρίς ούτε ένα διάλογο, απλά ιδιοφυές! Ο Depp μας δίνει ένα υπέροχο πορτραίτο ενός άντρα ο οποίος, ως Mr Blake, θα έλεγε πως «γεννήθηκε μια ατελείωτη νύχτα»

Brazil (1985) - Terry Gilliam
Ένας γραφειοκράτης σε έναν ρετρό-φουτουριστικό κόσμο προσπαθεί να διορθώσει ένα διοικητικό λάθος και βρίσκεται να είναι ο ίδιος εχθρός του καθεστώτος.
Πιθανόν η αγαπημένη μου ταινία όλων των εποχών. Είναι αστεία, έχει μια πολύ δημιουργική καλλιτεχνική επιμέλεια και μια αυθεντική ιστορία. Ο Jonathan Pryce είναι απλά υπέροχος στον ρόλο του Sam Lowry, ο ονειροπόλος που προσπαθεί να δραπετεύσει απο την αβάσταχτη πραγματικότητα του στον κόσμο της φαντασίας του. Το αριστούργημα του Gilliam είναι τόσο απίστευτα φιλόδοξο, μοναδικό!

Edward Scissorhands (1990) – Tim Burton
Ένας ασυνήθιστα ευγενικός νέος άντρας, οποίος τυχαίνει να έχει ψαλίδια αντί για χέρια, ερωτεύεται μια όμορφη έφηβη.
Ακόμα κι αν δεν είμαστε πια έφηβοι και δεν έχουμε ψαλίδια για χέρια, νομίζω οι περισσότεροι απο μας μπορούμε να ταυτιστούμε με τον νέο ο οποίος έχει καλές προθέσεις, αν και ό,τι πιάνει μετατρέπεται σε σκόνη. Το σενάριο της Caroline Thompson είναι μια απο τις πιο ρομαντικές ιστορίες όλων των εποχών και συνδυάζεται με την ιδιοφυή σκηνοθεσία του Tim Burton. Η σκοτεινή, παραμυθένια αισθητική και αθωότητα της ταινίας δεν έχουν χάσει την γοητεία τους.

Underground (1995) – Emir Kusturica
Η ιστορία ακολουθεί έναν παράνομο κατασκευαστή όπλων στο Βελιγράδι κατά την διάρκεια του 2ου Π.Π. και μετατρέπεται σε μια παραμυθένια σουρρεαλιστική καταστάση. Ένας μαυραγορίτης που φέρνει λαθραία όπλα στους παρτιζάνους δεν αναφέρει στους εργάτες πως ο πόλεμος έχει τελειώσει και αυτοί συνεχίζουν να παράγουν όπλα. Χρόνια μετά, δραπετεύουν απο το υπόγειο «καταφύγιο» τους και πείθουν τον εαυτό τους οτι ο πόλεμος συνεχίζεται ακόμα
Γεμάτη με μια φανταστική ενέργεια, εκκεντρικότητα, χιούμορ και τραγωδία, η ταινία-κεραυνός του Kusturica είναι αληθινά μοναδική, ένα ιδανικό πάντρεμα με την μουσική του Goran Bregovic. Η αυθεντική υπερβολή της ταινίας και η έντονη γεύση του Γιουγκοσλάβικου σκηνικού κάνει κάθε κομμάτι παραλόγου και σκοταδιού μια απόλαυση για να την παρακολουθήσει κανείς! Κι έχει κι έναν τύπο ο οποίος καθαρίζει τα παπούτσια του με μια εκνευρισμένη γάτα, τι άλλο μπορεί να θέλει κανείς;

Six String Samurai (1998) – Lance Mungia
Σ’έναν μετά – αποκαλυπτικό κόμσο όπου οι Ρώσοι έχουν καταλάβει τις ΗΠΑ κι ο Έλβις είναι ο βασιλιάς  του Lost Vegas, το “Six Strings Samurai” ακολουθεί την ιστορία του Buddy, ενός ήρωα ο οποίος είναι ένας ροκάς του ’50 και περιφερόμενος πολεμιστής στην συσκευασία του ενός, πολύ κουλ, πακέτου. Εξοπλισμένος με την εξάχορδη κιθάρα του στο ένα χέρι και το σπαθί του στο άλλο, ο Buddy είναι καθοδόν προς το Vegas για να διαδεχτεί τον Έλβις ως βασιλιά.
Απο την πρώτη σκηνή, με τα σπαθιά να κινούνται μέσα στα χωράφια, αυτη η ταινία είναι ιδιαίτερη. Δημιουργικά φτιαγμένες φτηνά σκηνικά, συνθήκες γυρισμάτων στν έρημο, υπέροχες σκηνές σαμουράι. Έχει μια υπέροχη αίσθηση Αποκάλυψης, αχανή φυσικά τοπία και βρίσκει μέρη της Δύσης τα οποία παραμένουν ακόμα Άγρια. Και τον Buddy Holly μ΄ένα σπαθί. Επίσης, έχει κι ένα απο τα πιο cool soundtracks όλων των εποχών απο τους Red Elvis! Ένα κλασικό καλτ και στο μυαλό είναι ένα εξαίσιο παράδειγμα ανεξάρτητου κινηματογράφου.